کمکهای اولیه

تعریف کمکهای اولیه

تعریف کمکهای اولیه

 به مجموعه اقدامات ، عملیات و مراقبتهایی گفته می شود که بلافاصله بعد از حادثه و تصادف به آسیب دیدگان یا مجروحان حادثه صورت می گیرد، تا از عواملی که زندگی و سلامت آنها را تهدید می کند ، جلوگیری کرده و از وخامت حادثه بکاهد و تا رسیدن پزشک به محل حادثه و یا رساندن آنها به مراکز درمانی ادامه یابد.
منظور از این کمکها نه تنها نجات مریض یا مصدوم از خطر مرگ است ، بلکه تقلیل و کم کردن ناراحتی و درد مریض ، چه از لحاظ روحی و چه از نظر جسمی ، توسط اقدامات و مراقبتهای کمک کننده که آن نیز جزو کمکهای اولیه محسوب می شوندآشنایی با روشهای صحیح کمکهای اولیه به مصدومان ،سبب می گردد که فرد بهبود ی خود را سریعتر به دست آوردو بتواند به ادامه فعالیت مفید و موثر خود بپردازد،

 اما اگر از روش صحیح کمکهای اولیه و انتقال مصدومین به بیمارستان و مراکز درمانی اطلاع و آگاهی کافی نداشته باشیم ، در صورت بروز هر گونه حادثه و صدمه ای ، ممکن است به دلیل عدم جابجایی صحیح و رساندن بیموقع امدادهای ضروری به وی ، موجب بروز صدمات و خطرات جانی جدی و خطرناکی برای او بشویم.
صدمات و جراحاتی که به ورزشکاران وارد می شود، به علل مشخصی از ضرباتی که به افراد معمولی در اجتماع وارد می شود، متمایز هستند و باید به آنان توجه خاصی بشود. زیرا وجود قدرت جسمانی و فیزیکی مناسبی که در ورزشکاران جوان وجود دارد، این قدرت بدنی صدمات وارده را زودتر ترمیم نموده و دوران نقاهت بیماری را کوتاهتر می کند.
تمامی تیمهای ورزشی باید حتماََ پزشک داشته و در تمرینات و مسابقات حضور داشته باشد و صدمات احتمالی را بموقع درمان کند، اتخاذ تصمیم به عهده پزشک است که بازی را ادامه دهد یا نه و بستگی مستقیمی به نظر وی دارد.
فشارواصراربه ورزشکار مجروح برای ادامه مسابقه صرفاََبرای بردوباخت خطرناک است.
بهتر است پزشک به کمک دیگران او را به کنار زمین بیاورد و در انتقال مصدوم نیز باید شرایط صحیح و اصولی رعایت شود تا آسیب جزیی به آسیب کلی تبدیل نشود.
 
نکاتی که کمک کننده باید آنها را رعایت کند

در زمان کمک رسانی هر چه قدر حادثه بزرگ باشد، باید کمک کننده آرامش و خونسردی خود را حفظ کند
باید مصدوم رااز نظر روحی چون بسیار ضعیف شده است کمک کردوکاری نکنیم که او تحت فشار روحی بیشتری قرار گیرد
به محض رسیدن به محل حادثه باید میزانجراحات و صدمات را مشخص نماییم.
کمکهای اولیه را به ترتیب و با توجه به اهمیت پشت سر هم انجام دهیم.
اگر مریض یا مصدوم در اثر آسیب هایی مانند غرق شدن یاصدمات دیگر دچار مشکلات تنفسی و قلبی شده باشد، باید ابتدابه او ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی بدهیم
توجه به نکات دیگر از جمله دور کردن مجروح از محیط خطر –کنترلراههایتنفسیوبازرسیعلائمحیاتیبدن ( نبض–تنفس–فشارخون )اقداماتلازمجهتجلوگیریاز خونریزی –کنترلشکستگیها–دررفتگیهابایدمدنظرباشد
به عنوان یک مربی ما اغلب اولین کسانی هستیم که بایک آسیب دیدگی برخورد می کنیم.
پس از آنجاکه اغلب ، پزشک حاضر نیست، ما مسئول انجام کمکهای اولیه هستیم
ما به عنوان یک مربی جهت رعایت اصول ایمنی در هنگام فعالیت لازم است مواردی رامد نظر قرار دهیم
برنامه فعالیتی و تمرینی را با دقت طراحی کنیم.
دستور العمل صحیحی را در اختیار آنان بگذاریم.
محیط ایمنی را بوجود آوریم.
وسایل مناسب و کافی در اختیار بازیکنان قرار دهیم .
ورزشکاران را گروه بندی نماییم.
بازیکنان را در زمینه آسیب دیدگیهاو ناتوانیها ارزیابی کنیم.
فعالیت را به دقت دنبال کنیم .
از ورزشکاران و والدینشان رضایتنامه کتبی تهیه نماییم.
کمکهای اولیه را بیاموزیم.
ما به عنوان یک مربی ، یکی از اعضای مهم تیم پزشکی ورزشی هستیم و می توانیم مراقبتهای پزشکی ، ورزشی را در طی مراحل زیر انجام دهیم
کمک به پیشگیری از آسیب دیدگیهابا استفاده از روشهای آموزشی مناسب
دستور العمل ایمن و موثر تکنیکهای ورزشی و سرپرستی دقیق
پیشگیری از وارد شدن آسیب بیشتر به بازیکن آسیب دیده
مطمئن شویم که یک بازیکن آسیب دیده تحت رسیدگی پزشکی صحیح قرار دارد.
در مورد آسیب دیدگی بازیکن یاپیشرفت او در توانایی هایش اطلاعات کسب کنیم.
به عنوان رابطی بین تیم پزشکی و بازیکن آسیب دیده عمل کنیم.
زمانی که گروه نجات می رسد تابیمار را به اورژانس می رسانیم ، ما نقش مهمی رابه عهده داریم از جمله:
موقعیت های شلوغ را باید کنترل کنیم .
به حرکت دادن بازیکن باید کمک کنیم .
اطلاعاتی در موردچگونگی آسیب دیدگی جمع آوری کنیم.
بازیکن رااز صدمات بیشتر مراقبت کنیم.
شخصی رابرای مطلع کردن اورژانس بفرستیم .
آسیب دیدگی را ارزیابی کنیم .
کمکهای اولیه را به کار گیریم.
در واقع،رفتار ما در اولین دقایق یک آسیب دیدگی بسیار مهم می باشد.

ممکن است مصدوم دچار کم خونی ، تورم ، مشکل تنفسی و سایر مشکلات باشد. اگر ما صحیح و سریع عمل کنیم

، می توانیم زیانهای یک آسیب دیدگی رابه حداقل برسانیم.
هر چند به عنوان فردی که کمکهای اولیه را می دانیم ، هیچوقت سعی نکنیم که کار یک پزشک را انجام دهیم .بایدوظایف خود رابدانیم ،تازمانی که شایسته مراقبت ازفرد مصدوم نیستیم ، زیر بار مسئولیت آن نبایدبرویم .در زمانی که کادر پزشکی حضور دارند  کنترل کامل رابه آنان باید بدهیم ودرصورت نیاز به آنان کمک کنیم .چون ممکن است بازیرپاگذاشتن حدودو قوانین زیانی را به بار آوریم و به مدت زیادی یک بازیکن رارنج دهیم

اصول اساسی کمکهای اولیه در تربیت بدنی  
بطور کلی باید به چند اصل اساسی توجه نمود:
گذاشتن کیسه یخ یا خود یخ به تنهایی کمک بزرگی برای جلوگیری از ورم در اثر خونریزی می نماید. بهتر است یخ را داخل کیسه نایلون یا با استفاده از یک پوشش در روی عضو قرار دهیم ، زیراممکن است در اثر یخ گذاشتن به صورت مستقیم روی پوست تحریک و آسیب پوست شود
چون در اثر ضربه و خونریزی ورم ایجاد می گردد، بهتر است عضو مجروح و مصدوم رابالاتر از حد معمول نگاه داشت ، تا بدین وسیله از شدت ورم کاسته و در نتیجه درد نیز کمتر می شود
انجام اقدامات اولیه که مربوط به علائم حیاتی ورزشکار می شود (سیستمهای راههای هوایی، دستگاه تنفس –دستگاهگردشخون
اگر ورزشکار تنفس نداشت و یا مشکلی در دستگاه قلبی و ریوی داشت بلافاصله او را به مرکزفوریتهایی پزشکی بفرستیم
وقتی که ما سعی می کنیم که نوع صدمه را معین کنیم در صورت لزوم به انجام کمکهای اولیه نیز بپر دازیم
ورزشکارانی که به صورت جدی آسیب دیده اند نباید هیچ گاه حرکت داده شوند
تنهادر زمانی که ما می توانیم ورزشکاری را که دارای آسیب جدی است حرکت دهیم که وی در موقعیتی باشدکه نتوان کمکهای اولیه ویژه برای نجات جان وی را ارائه کرد
اگر ورزشکاری بی هوش یا مشکوک به آسیبهای سر و گردن ویا پشت سر ،قرار است حرکت داده شود، ابتدا باید سر و ستون فقرات ثابت شده ، بدن وی نیز به صورت واحد حرکت داده شود
ورزشکارانی که دچار شکستگی ،دررفتگی،نیمه دررفتگی یاکشیدگی وپیچ خوردگی و یاپارگی لیگامنتها ی عضلانی شده اند ، تا هنگامی که آسیب های وارده ثابت نشده و بسته نشده اندنباید حرکت داده شوند.
مواقعی که ورزشکار نباید به مسابقه ادامه دهد:
مواردی که حرکت کم شده باشدنتواندبدود-حرکت یاورزش کند –راهبرود- بپرد
زمانی که ورزشکار تب دارد.
زمانی که ورزشکار احساس سردرد، سرگیجه دارد و یا حافظه اش کم شده و هوشیاری اوکم می باشد.
موقعی که ورزشکار از درد پاشکایت دارد.
در صورت وجودهریک از موارد فوق ورزشکار باید توسط پزشک مورد معاینه قرار گرفته و سپس مرخص شود. 

اقدامات اولیه درمانی در آسیب ورزشی شامل مراحل زیر است :

محافظت و پیشگیری از آسیب بیشتر، مثلاً با استفاده از وسایل کمک ارتوپدی
استراحت که بسته به نوع آسیب از فرم مطلق آن تا استراحت نسبی را شامل می شود.
استفاده از یخ که سبب کاهش خونريزي.
اعمال فشار که اگر همراه با یخ استفاده شود، سبب محدود شدن تورم خواهد شد.
بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب که سبب تسهیل تخلیه وریدی از ناحیه مربوطه می شود
عمل های محافظتی که در مواقع آسیب جزیی و بدون علامت ورزشکار استفاده می شود، مثلاً استفاده از بانداژ برای پیچ خوردگی مختصر مچ پا.
استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟
روش های بالا در برخورد اولیه با آسیب های حاد اسکلتی-عضلانی به کار می روند
آشنایی با آنها برای ورزشکار، مربی، پزشک تیم و هر فرد دیگری که مسوول درمان و برخورد ابتدایی با آسیب باشد لازم است.
چه میزان استراحت کافی است؟ استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟
طول مدت استراحت وابسته به شدتِ آسیب است. مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد، مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود. وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد، استراحت نسبی توصیه می شود. هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند، هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است..
علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟
عدم آمادگی بدنی، گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی، استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.
چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟
ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران، داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می تواند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهد.
با عضو آسیب دیده چه باید کرد؟
ممکن است در میادین و اماکن ورزشی ، یاخودمان آسیب ببینیم، یا با ورزشکاری که تازه آسیب دیده است، روبرو شویم. در این زمان بهترین کار ، متوقف کردن فعالیت ورزشی مصدوم است .
باید به او و عضو آسیب دیده استراحت داده شود، زیرا ادامه فعالیت باعث تشدید مصدومیت شده ودرمان را به صورت تصاعدی به تعویق می اندازد. بهتر است فرد آسیب دیده را به وسیله برانکارد از آن مکان به محلی مناسب که دارای وسایل کمک های اولیه

کیف کمک های اولیه 

اگر شما به صورت حرفه ای، آماتور یا تفریحی تمرین یا مسابقات ورزشی انجام می دهید، باید توجه داشته باشید که کمکهای اولیه و رسیدگی فوری پس از آسیب دیدگی بدن امری بسیار مهم است.

اگر ورزش را هر از گاهی انجام می دهید و برای آن دکتر مشاوری ندارید باید حتما توجه کنید که در هنگام ورزش کردن همراه داشتن حداقل وسایل پزشکی اولیه لازم است. .

برای اینکار البته لازم نیست که همیشه هنگام تمرینات کیف یا جعبه ای بزرگ را دنبال خود بکشید، بلکه سعی کنید نسبت به ورزشی که انجام می دهید، وسایل کمکهای پزشکی مورد نیاز آنرا همراه داشته باشید. برای مثال اگر فوتبال بازی می کنید، سعی کنید اسپری ضریه خوردگی و گرفتگی عضله، یا کیسه یخ همراه داشته باشید. چون اکثر”ا صدمات این ورزش ضربه خوردگی یا گرفتگی عضله است.

همچنین در چنین ورزشی معمولا باند و دو تکه چوب شبیه آتل به عنوان وسایل کمک اولیه لازم می شود، چون شکستگی نیز جزو صدمات فوتبال حساب می شود.

اما وسایل کلیی که برای فراهم سازی یک جعبه کمکهای اولیه در ورزش پیشنهاد می شوند، شامل موارد زیر هستند:

باند و گاز –چسب
که برای بستن زخمها سطحی و گرم نگه داشتن عضله کاربرد دارند

اسپری ضربه خوردگی / گرفتگی عضله –کیسهیخ
برای ساکت کردن درد و مداوای ضربه خوردگی و گرفتگی عضلانی کاربرد دارند

پماد، ویسک و چسب گرم کن
جهت بستن و گرم نگه داشتن عضله در قسمت گرفته شده

داروها
قرصهای تنظیم فشار خون، سرگیجه، حال بهم خوردگی و قند

تغذیه
فراموش نکنید که تغذیه نیز گاهی به عنوان کمک اولیه کاربرد دارد. آب و نوشیدنی ها جهت رفع کمبود آب بدن. موارد غذایی مقوی مانند شکلات، خرما و … که هم انرژی بدن را تامین می کنند و هم قند را.

دسترسی به پزشک
سعی کنید که در هنگام ورزش و یا تمرینات خود نوع دسترسی به پزشک را مشخص کنید. مثلا اگر در ورزشگاهی کوچک ورزش می کنید که دارای امکانات پزشکی نیست، از محل نزدیکترین بیمارستان یا درمانگاه آنجا اطلاع کسب کنید.

همیشه تلفنهای مراکز امداد پزشکی فوری را همراه داشته باشید ِا آنها را به خاطر بسپارید.

مشاوره با پزشک
فراموش نکنید که بهتر است تا قبل از انجام ورزش با پزشک خود مشورت کنید. پزشک را در جریان ورزش و شرایط بدنی خود قرار دهید و از او برای فراهم سازی جعبه کمکهای اولیه سوال کنید.

اورژانس و کمکهای اولیه در صدمات ورزشی

*** اقدامات اولیه در آسیبهای ورزشی شامل مراحل زیر است :

 ۱- محافظت و پیشگیری از آسیب بیشتر مثلاً با استفاده از وسایل کمک ارتوپدی
۲- استراحت که بسته به نوع آسیب از فرم مطلق آن تا استراحت نسبی را شامل می شود.
۳- استفاده از یخ : کاهش درد،تورم و التهاب ناشیاز خونرسانیبهمحل
۴- فشار که اگر همراه با یخ استفاده شود سبب محدود شدن تورم خواهد شد.
۵- بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب سبب تسهیل تخلیه وریدی از ناحیه مربوطه می شود. 
۶- عمل های محافظتی که در مواقع آسیب جزیی و بدون علامت ورزشکار استفاده میشود مثلاً استفاده از بانداژ برای پیچ خوردگی مختصر مچ پا.
                                                                                                                                                          

استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟
روش های بالا در برخورد اولیه با آسیب های حاد اسکلتی-عضلانی بکار می روند.
آشنایی با آنها برای ورزشکار،مربی،پزشک تیم و هر فرد دیگری که مسوول درمان و برخورد ابتدایی با آسیب باشد لازم است.
چه میزان استراحت کافی است؟ استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟
طول مدت استراحت وابسته به شدتِ آسیب است.مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد،مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود.وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد،استراحت نسبی توصیه می شود.هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند،هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است.
فایده استفاده از یخ در برخورد با آسیبها چیست؟آیا گرما هم موثر واقع میشود؟
یخ سبب کاهش خونریزی،تورم،التهاب،نیازهای متابولیک ناحیه مجروح،درد و نیز اسپاسم عضلانی میشود.اما گرما به نوبه خود دارای فایده نیست و جز در مورد کاهش اسپاسم عضلانی،سبب افزایش موارد نامبرده هم خواهد شد.گاهی توصیه می شود که دوره های متناوب استفاده از گرما و یخ اعمال شود.بر اساس شدت تورم عضو این نسبت قابل تغییر است.هر چه آسیب حادتر باشد،از مدت گرم کردن کاسته خواهد شد.
روش صحیح ماساژ دادن با یخ چگونه است؟باید چه مدت زمانی طول بکشد؟آیا روشهای دیگری هم برای استفاده از یخ وجود دارد؟ 
 یک قالب یخ را برای مدت ۶۰ تا۹۰ ثانیه بر روی منطقه ای ثابت از عضو آسیب دیده نگه میداریم تا در ناحیه مربوطه و تا ۵/۱ سانتی متر در اطراف محل احساس کرختی به شخص دست دهد.حال با توجه به وسعت محدوده ای که بی حس شده و به آرامی یخ را به صورت دایره وار روی پوست ماساژ میدهیم.این ماساژ در آسیبهای با وسعت متوسط،۷ دقیقه و در نواحی بزرگ تا۱۰ دقیقه طول خواهد کشید.توجه شود که بهتر است یخ را در یک کیسه پلاستیک قرار دهیم و از تماس مستقیم آن با بدن جلوگیری کنیم.
غوطه ور کردن عضو،در آب یخ هم موثر است.اما تحمل آن برای مصدوم سخت است به علاوه نمی توان عضو را بالاتر از سطح قلب نگاه داشت.

به عنوان قانونی کلی،در طی یکساعت میتوان ۲۰ تا۳۰ دقیقه(حداکثر)از یخ استفاده کرد و حداقل ۳۰ دقیقهنیز عضو را به حال خود گذاشتمسلم است که اگر تحمل مصدوم به سرما کم باشد،باید زمان استفاده از یخ را کاهش داد.
خصوصیت باندهای فشاری (کشی،الاستیک) چیست؟
این باندها را از دیستال عضو به پروگزیمال می پیچند،به طوری که در هر دور نصف پهنای دور قبلی را بپوشاند،دلیل آن جلوگیری از شل شدن بانداژ وهمچنین ایجاد فشار مناسب است.فشار الاستیکی که اعمال میشود سبب کاهش تورم خواهد شد.البته بانداژ نباید آنقدر محکم انجام گیرد که در بازگشت خون وریدی به طرف قلب اختلالی ایجاد کند.در مورد باندهای الاستیک تا توان بالقوه کشش باند کافی خواهد بود،یعنی نباید آنها را بیش از حد بکشیم.باندهای الاستیک برای آسیبهای حاد اندام تحتانی مناسب نیستند،چون قابلیت محافظت اندکی ایجاد میکنند.و همچنین استفاده آنها در صدمات دست به علت ایجاد فشار زیاد باید با احتیاط صدرت گیرد.
اصول برخورد با ورزشکاری که شدیداً آسیب دیده و حال وخیمی دارد چیست؟
در ابتدا توجه معطوف به مجاری هوایی مصدوم خواهد بود.هر گونه انسداد یا مانعی را باید بر طرف کرد.در هنگام این بررسی ها باید مراقب آسیب ستون فقرات گردنی نیز بود.در صورت احتمالاینآسیبنبایدسروگردنورزشکارراحرکتداد.
در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت میشود.در صورت نیاز میتوان از تنفس مصنوعی و اکسیژن کمکی استفاده کرد تا تنفس خود بخودی و منظم برقرار شود.اینک نوبت بررسی گردش خون فرد است.نبض شریان کاروتید از لحاظ کیفیت،تعداد و ریتم لمس خواهد شد.در صورت فقدان این نبض یا نبض رادیال باید عملیات احیاء قبلی عروقی آغاز گردد.

علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟
عدم آمادگی بدنی،گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی،استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند. 
چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟
ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران،داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می توانند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهند.که این اقدامات از اصول اساسی طب ورزش است.

مقالات مرتبط:

سیستم عضلانی اسکلتی یکی از دستگاههایی است که معمولاً هنگام انجام فعالیت های مختلف ورزشی بیش از سایر ارگانها در معرض آسیب های گوناگون می باشد . هنگام بروز ضایعه در این سیستم نخستین واکنش بدن بصورت التهاب تظاهر می کند که درد ، تورم ، اسپاسم عضلانی ، خونریزی و محدودیت حرکتی ...برخی از نشانه های آن می باشد . لذا هنگام وقوع چنین آسیب هایی انجام یکسری اقدامات اولیه درمانی ضرورت ‍پیدا می کند که معمولاً مربیان تیم های ورزشی و پزشکیاران مسئول ارائه این خدمات می باشند .
مهمترین کمک های اولیه در آسیب های ورزشی درخلاصه شده است که مشتمل است بر :
‌● حفاظت :

در شکستگی ها و دررفتگی ها حفاظت از طریق قرار دادن عضو صدمه دیده در آتلاعمال می شود . اما در مواردی که آسیب های رباط ها تاندون هاو عضلاتوجود داشته است از تکنیکهای بانداژ جهت حفاظت موضع استفاده می شود . علاوه بر این اقدامات حفاظتی دیگر شامل به حداقل رساندن شوک و یا شرایطی است که موجب آسیب بیشتر بافتی شود . به بیان بهتر مهترین هدف از حفاظت ، حمایت از مصدوم در پیشگیری از صدمات بیشتر می باشد .
● استراحت :
ورزشکاری که دچار آسیب دیدگی می شود را باید بلافاصله از صحنه مسابقه و یا سالن تمرین خارج کرد تا تحت مراقبت های لازم قرار گیرد . استراحت ورزشکار مصدوم از یک استراحت مطلق تا یک استراحت موضعی و نسبی می تواند متغیر باشد .
پس از معاینه چنانچه ورزشکار توانایی بازی کردن بدون درد را داشته باشد و اندام آسیب دیده عمل اصلی خود را حفظ نموده باشد اجازه بازی به ورزشکار داده می شود .
در موارد ذیل ورزشکار مصدوم نباید ورزش را ادامه دهد :
هنگامی که ورزشکار تب دارد
هنگامی که ورزشکار سردرد دارد
هنگامی که ورزشکار حافظه اش کم شده یا دچار گیجی شده و یا احساس وزوز در گوش نماید .

هنگامی که ورزشکار درد شدیدی دارد .
هنگامی که ورزشکار دچار خونریزی شده است .
یخ درمانی :
امروزه بهترین و متداولترین روشی که برای آسیب های عضلانی اسکلتی به کار برده می شود استفاده از یخ درمانیمهمترین اثرات درمانی یخ ( سرما ) است:
کاهش درد
کاهش تورم
کاهش اسپاسم عضلات
کاهش خونریزی و هماتوم
افزایش روند ترمیم و بهبودی ( Recovery )
بافتهای آسیب دیده در اغلب آسیب های ورزشی بلافاصله پس از وقوع طی ۲۴ تا ۷۲ ساعت اول آسیب می توان از یخ برای کاهش درد ، تورم ، اسپاسم و خونریزی استفاده کرد .
مدت بکارگیری یخ در موضع بین ۱۰ تا 15 دقیقه می باشد و بویژه در ورزشکارانی که تجربه سرمادرمانی را دارند مفید واقع می شود . متداولترین تکنیک های سرمادرمانی شامل : ماساژ یخ ، حوله سرد ، غوطه ورساختن عضو در آب سرد ، کیسه یخ و اسپری های سردکننده است
تکنیک های یخ درمانی را هر نیم ساعت یکبار و برای مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت بعد از آسیب ، روی موضع باید بکار برد .
موارد عدم استعمال یخ درمانی :
وحشت روانی از سرما یا یخ
اختلالات قلبی
ضایعات عروقی
حساسیت به سرما
اختلال حس
افراد مسن
▪ کودکان و سایر افرادی که قادر به بیان میزان سرمای بکار رفته نیستند .
‌اعمال فشار بر موضع آسیب دیده :
پس از بروز آسیب های ورزشی ، موضع ضایعه دیده متورم می شود . تورم خود عاملی است که روند بهبودی ضایعه را به تأخیر می اندازد . زیرا ایجاد تورم باعث اعمال فشار روی عروق تغذیه کننده موضع گشته آن ها را مسدود می نماید لذا بافتهای آسیب دیده دچار کم خونی شدید می شوند ، که در صورت تداوم تخریب سلولها را در پی دارد . بهترین درمانها جهت کاهش تورم یخ درمانی همراه با اعمال فشار از طریق باند روی موضع آسیب دیده است . بانداژ علاوه بر کاهش تورم ، ناحیه مصدوم را از صدمات بیشتر حفظ کرده ضمن اینکه اجازه حرکات را در دامنه مناسب به ورزشکار ادامه می دهد .
برای اعمال فشار از طریق بانداژ پیشنهاد می شود که بستن باند از چند سانتی متر پایین تر از موضع آسیب دیده شروع گردد و تا قسمتهای فوقانی ناحیه مصدوم ادامه یابد . بانداژ باید بصورت مارپیچ باشد بدین ترتیب که نیمه هر باند باید نیمه باند قبلی را ب‍پوشاند . باند‍پیچی باید با اعمال فشار مناسب انجام گیرد . به صورتی که در بخش های تحتانی باندها محکم تر بسته شده و در قسمت فوقانی از میزان فشار وارده کاسته شود .
پس از باندپیچی باید بطور منظم رنگ پوست ، دما و حساسیت منطقه ضایعه کنترل شود . بعلاوه باید مطمئن گشت که بانداژ روی اعصاب و شریانها فشار وارد نمی کند .
بالا نگهداشتن عضو آسیب دیده :
جهت کاهش تورم علاوه بر یخ و بانداژ فشاری باید عضو مصدوم را طی ۲۴ تا ۷۲ ساعت نخست پس از ضایعه در سطحی بالاتر از قلب ( ۴۵ درجه بالاتر از سطح قلب